Jul 29, 2009

ေက်ာင္းသားဘ၀အမွတ္တရမ်ား

က်ိေရွာင္သူ ဟုသူ ့ကိုက်မတို ့ကခ်စ္စနုိးစေနာက္ေလ့ရွိသည္။
သူ ့နာမည္ကျကည္ျကည္ေ၀ျဖစ္သည္။
သို ့ေပမဲ့ နာမည္နွင့္လိုက္ေအာင္ ဘိုင္းေခါင္းေက်ာက္ဖိ ေသ၀ပ္ေသာ
မိန္းကေလး မဟုတ္ပါ။
သူမကသိုင္း၀တၳဳ အင္မတန္ ျကိုက္သည့္ျပင္ သူငယ္ခ်င္းမ်ား
ဆံုလာလွ်င္ သိုင္းအေျကာင္း အာေပါင္အာရင္း
နွင့္ေျပာတတ္သည္။ထိုေျကာင့္ သူ ့အား က်ိေရွာင္သူ ဟုေခၚျကျခင္းျဖစ္သည္။
(က်ိေရွာင္သူ ဟူကား သူ ့ကိုေတြ ့လွ်င္ျကည္ ့ေရွာင္ဟု အဓိပါယ္ရျကာင္း
ထိုနာမည္ကိုစေခၚသူ သူငယ္ခ်င္း ျကပ္ကေလးကတခါ ေျပာျပဘူးသည္)
သူမ၏သိုင္းစာအုပ္မ်ားထဲတြင္ မိုးပ်ံသိုင္း ၊အရက္မူးသိုင္း၊ ဘာသိုင္း ညာသိုင္း
စသျဖင့္ က်မတို ့မျကားဘူးေသာနာမည္မ်ားလဲပါသည္။္ ညဘက္သိုင္းကား
ျကည့္ထားျပီးလွ်င္ေနာက္ေန ့မနက္တြင ္သူငယ္ခ်င္း အားလံုး နားညီးေအာင္
စားျမဳ့ံျပန္တတ္သည္ ။ေရွာင္ေျပးလို ့မရေအာင္ မုန္ ့၀ယ္ေကၽြး ျပီး ေျပာတတ္သည္။
သူကသိုင္းေလာကအေျကာင္း အာဂုံေဆာင္ထားသူျဖစ္သည္ ။
ျမ၀တီမွျပေသာ သိုင္းကားမ်ား လဲမလြတ္ေစရ ။မီးမလာလွ်င္ မီးစက္နွင့္
ျကည့္သည္။စာအုပ္ဆိုလွ်င္ ဖေယာင္းတိုင္ထြန္းကာ သဲျကီးမဲျကီး ဖတ္တတ္သည္။
စာအုပ္ဆိုင္မွ သိုင္း၀တၳဳ မွန္သမွ်မလြတ္ေစရ။တခါတေလ သူအလြန္ျကိုက္ေသာ
စာသားေလးမ်ားပါလွ်င္ နီးရာလူအား လက္တို့ကာျပတတ္ေသးသည္။
ဥပမာ-" မည္သို့ မည္ပံု လုပ္လိုက္သည္မသိရန္သူမ်ား အတုန္းအရုန္း က်ဆံုးကုန္သည္"
ဟူေသာ စာပိုဒ္မ်ဳိးဆိုလွ်င္ သေဘာက်လို့ မဆံုး။
ထိုအခါ သူငယ္ခ်င္းျကပ္ကေလးက နင့္ဟာက စာေရးတဲ့သူေတာင္မသိတာ ဖတ္တဲ့သူဆို
ပိုေ၀းေပါ့...ဟုစိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ ေျပာတတ္သည္။ တခါတေလလဲ ၀ိုင္းျကပ္ေပးျကသည္။
တခါတေလလည္း စိတ္ရွည္ရွည္ထားျပီး နားေထာင္ေပးတတ္ျကေသာ္လည္း
တခါတေလ သူမျမင္ေအာင္ ပတ္ေျပးတတ္ျကေသးသည္။ ဒါက်မတိို့ သူငယ္ခ်င္းတသိုက္၏
ခ်စ္စရာ စရုိက္ေလးမ်ား ဟုအခ်င္းခ်င္းနားလည္ေပးတတ္ျကသည္။ က်ိေရွာင္သူ ကလည္း
သူ ့ကို က်မတို့ ပတ္ေျပးသည္ကိုလည္း သိသိျကီးနွင့္စိတ္မဆိုးတတ္သလို ..
ေတြ ့ရာေနရာတြင္ ဂုတ္ကိုဆြဲျပီး သိုင္းကားအေျကာင္းေျပာဖို့ရာ ၀န္မေလးတတ္ေပ။
ဒါမ်ဳိးက အကင္းသာရွိေသး၏။ တခါကလည္း သူ ့ေဘးအိမ္သို့ေျပာင္းလာေသာ
သိုင္းသမား ညီအစ္ကို ၂ေယာက္ ေျကာင့္ သူငယ္ခ်င္းမ်ားအျကား က်ိေရွာင္သူ
နာမည္ျကီးခဲ့ေသးသည္။ ျဖစ္ပံုက ဒီလို....
သူ့ေဘးအိမ္ကိုေရာက္လာတဲ့ ညီအစ္ကို၂ေယာက္က ညေနတိုင္း သိုင္းကစားျကသတဲ့။
ဒါကို က်မတို့သူငယ္ခ်င္း သိုင္းရူးေလးက သူ ့အခန္းျပတင္းေပါက္ကေန လွမ္းျကည့္ျပီး
ေျကြေနပါေရာ...(သိုင္းကစားတာကိုေျပာပါတယ္..အဟိ)...
ေနာက္ေန့ေရာက္ရင္ ေက်ာင္းကန္တင္းမွာ ျပန္ျပန္ေျပာလို့ က်မတို့အားလံုးနားရည္၀ေန
ေလရဲ့..။ဒါနဲ့မျပီးေသးဘူး ..အိမ္လိုက္ျပီး ျကည့္ဖို့ အပူကပ္လို့ အတာနဲ့ က်မလိုက္သြားရေလသည္။
ဒီလိုနဲ့ ညေနဘက္လဲေရာက္ေရာ သူတို့ညီအကိုနွစ္ေယာက္ သိုင္းကစားေနက် သရက္ပင္ျကီး
ေအာက္က အသံေတြျကားလာရတယ္...ပထမေတာ့ တိုးတိုး တိုးတိုးနဲ့..။
ေနာက္ေတာ့ အသံေတြက တစတစ က်ယ္ေလာင္လာတယ္...။

"ကိုျကးီ...မင္းမညစ္နဲ့ေနာ္...ငါကပိုရွည္တာ...."

'မင္းကလဲကြာ..ငါပိုရွည္တာပါဆို...."

"မင္းကြာ..အျကီးျဖစ္ျပီး စြတ္ျငင္းေနတယ္....ငါရွည္တာကြ.."

အဲလိုအဲလိုအသံေတြေျကာင့္ က်မတို့၃ေယာက္ ေခါင္းေထာင္ျကည့္ရက္သား....။

"စြတ္ျငင္းေနတယ္...ဒါဆိုမင္းနဲ့ ငါနဲ့သိုင္းမလားးးး"

"အံမာ...မင္းက...သိုင္းကြာ.... သိုင္းကြာ...သိုင္းျပီးေတာ့တိုင္းမယ္...လာခဲ့...."
သိုင္းရူးရဲ့ မ်က္နွာ လမင္းျကီးလို ၀င္းပသြားတယ္

"ျကည့္ေန...ျကည့္ေန..သိုင္းေတာ့မယ္...ရန္ျဖစ္ျကတာဆိုေတာ့ လ်ွဳိထားတဲ့ အကြက္ေတြ
ထုတ္သံုးေတာ့မွာေပါ့....ဒီေန့ေတာ့ ပြဲျကီးပြဲေကာင္းျကည့္ရေတာ့မယ္...ဟီဟိ...."

က်မနဲ့ အတာ တစ္ေယာက္မ်က္နွာ တစ္ေယာက္ျကည့္ျပီး သိုင္းရူးရဲ့ စကားကို
ေ၀ခြဲရခက္ေနျကတယ္....ထိုအခိုက္ အတာကရုတ္တရပ္ထေအာ္သည္

"ဟယ္.....ဟိုမွာသိုင္းေနျကျပီ "

"ဘယ္မွလဲ....သိုင္းခ်တာလဲမျမင္ပါလားး"

'သိုင္းခ်တာမဟုတ္ဘူး ..ပုဆိုးကို ကြင္းသိုင္းလိုက္တာ...."
"ေအာ္...ျကည္ေ၀ေျပာတဲ့ ညေနတိုင္းသိုင္းတယ္ ဆိုတာဒါကိုး ..."

ဟုအတာ က မွတ္ခ်က္ခ်သည္။ ဒီလိုနဲ့ သိုင္းမလားဆိုတဲ့ ၂ေယာက္ကိုျပန္ျကည့္မိေတာ့
အတာနဲ့ က်မ ထရယ္မိျကေတာ့တယ္...သိုင္းရူး ကေတာ့မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ့ ရွက္ေနေလရဲ့...။
ေတြ့လိုက္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းက ထိုညီအစ္ကို၂ေယာက္ဟာ ပုဆိုးေတြကိုကြင္းသိုင္းလိုက္
ျကျပီး ေဘာင္းဘီတိုေလးေတြနဲ့ ပုခံုးခ်င္းတိုက္ျပီး အရပ္ သူရွည္တယ္ ငါရွည္တယ္နဲ့
တိုင္းေနျကတာ ၁နာရီမက ျကာေလ၏။
-------------------------------------------------------------------------
ေနာက္တေန့က်ေတာ့ ေက်ာင္းကန္တင္းမွာ အေစာဆံုးေရာက္ေနတာက
အတာနဲ့က်မ ။ ထိုအေျကာင္းကို သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို ျပန္ေဖာက္သည္ခ်သူက
အတာ...။
"ငါနင္တို့ကို ေျပာခ်င္လြန္းလို့ အိပ္ေရးပ်က္ခံျပီး အေစာျကီးလာတာ "
လို့ေျပာလိုက္ေသးသည္။ မနက္ ၉နာရီေလာက္မွ ျကည္ေ၀ ေရာက္ခ်လာသည္။
ရွက္ကိုးရွက္ကန္း မ်က္နွာကိုျမင္ေတာ့ ဘယ္သူမွထိုအေျကာင္းကို အစလုပ္ျပီး
မေျပာျက။ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနျကေသာ္လဲ မ်က္နွာေတြက ရီခ်င္စိတ္နွင့္
မ်က္နွာပိုး မေသျကေပ။ သိုင္းရူးလဲ ထိုအေျကာင္းကို မစ..။
သူလဲျကာျကာ မေနပဲ က်ဴတိုရီရယ္ အေျကာင္းျပျပီး လစ္ေတာ့သည္..။
ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္ေသာ္ စခ်င္ေနာက္ခ်င္စိတ္ကို မထိန္းနိုင္ေသာ ျကပ္ကေလးက
လွမ္းေအာ္ေျပာလိုက္သည္မွာ ...
"ဟဲ့..ျကည္ေ၀..နင့္က်ဴတိုရီရယ္ျပီးရင္ နင္နဲ့ ငါနဲ့ သိုင္းမလားးး" ဟူ ျဖစ္ေလသည္..။
ျကပ္ကေလးစကားေျကာင့္ ရယ္ခ်င္စိတ္ကို ထိန္းထားေသာ က်မတို့ သူငယ္ခ်င္း
မ်ား အုန္းခနဲ ပြဲက်သြားသည္။ ျကည္ေ၀လည္း ေခါင္းျကီးငံု့ကာ ေျပးေလေတာ့သည္။
က်မတို့ ရယ္သံေတြက ေက်ာင္း၀န္းအတြင္း ပ်ံ့လြင့္လွ်က္....။
ထိုရယ္သံမ်ားျကားတြင္..ျဖဴစင္ေသာ ခင္မင္တြယ္တာမွူမ်ားး
ရင္းနွီးမွူမ်ား....ခ်စ္ခင္မွူမ်ားပါ၀င္လွ်က္...။
ေသခ်ာတာကေတာ့ က်မတို့အားလံုး အဲဒိအခ်ိန္တုန္းက အသက္ရူသံေတြက
ယခုခ်ိန္ေတြထက္ အမ်ားျကီး ျဖဴစင္ခဲ့ျကတယ္ဆိုတာပါပဲ....။

သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကို လြမ္းဆြတ္သတိရစြာျဖင့္....
ယြန္း..

4 comments:

မ်က္မွန္ေလး said...

ယြန္းေရ သိုင္းၾကတာေပါ႔

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

သူတို႔သိုင္းတာေစာင့္ၾကည့္မယ္...။

ငယ္ဘ၀ေတြရဲ႕ ရယ္သံေတြကအစ လတ္ဆတ္ရွင္းသန္႔ ေနပါတယ္..။
ေက်ာင္းသားဘ၀က ေပါက္ကရ အျဖစ္ေတြကိုေတာင္ သတိရသြားျပီ..။

neking said...

ေပါ့ေပါ့ပါးပါးခံစားသြားပါတယ္ခင္ဗ်

သီဟသစ္ said...

ယြန္းေရ
ေက်ာင္းသားဘ၀ အမွတ္တရေလးေတြကုိ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဖတ္သြားပါတယ္

စကားမစပ္ စာပုိဒ္ေလးေတြ ျခားေရးရင္ ဖတ္ရတာ ပုိအဆင္ေျပမလားမသိ

ခင္မင္စြာျဖင့္
သီဟသစ္

About me

Blogger templates