Dec 22, 2009

လက္တြဲေဖၚ


သူမေသာင္ျပင္တြင္ရပ္ေနခဲ ့တာအခ်ိန္အေတာ္ျကာခဲ ့ျပီ။
ေလေျပတို ့ကသူမဆံနြဟ္မ်ားကိုတိုးေ၀ွ ့က်ီစယ္လ်ွက္။

ကမ္းစပ္သို ့ေျပးတကလာေသာ လိွဳင္းမ်ားကိုျကည့္ကာ သူမနူတ္မွခပ္တိုးတိုးေရရြတ္လိုက္၏။
ခြင့္လြတ္ပါေမာင္..က်မေမာင့္ကိုထားခဲ့ရျပီ...။
သူမလက္သူ့့ျကြယ္မွ ေမာင္းကြင္းလက္စြပ္ေလးကို သူမဆြဲခ်ြတ္လိုက္ျပီး ခ်စ္သူနာမည္ အတိုေကာက္ထိုးတားေသာ လက္စြပ္တြင္းပိုင္းေလးက ိုသူမခပ္ေတြေတြေလး စိုက္ျကည့္ေနသည္။ သူမမ်က္၀န္းမွမ်က္ရည္စတို ့ရစ္၀ိုင္းလာျကသည္။
လက္စြပ္ေလးကိုျမစ္အတြင္းသို ့အားကုန္ပစ္လိုက္ျပီ သူမေျခလွမ္းတို့ကျမစ္ကမ္းနွင့္ေ၀းရာ..
ဆန္ ့က်င္ဘက္အရပ္ဆီသို ့ဦးတည္လိုက္၏.....
ခြင့္လြတ္ပါေမာင္.....။
...........................................................................
သူ ့ကိုသူမစေတြ ့ေတာ့သနားျကင္နာတတ္ေသာ မ်က္၀န္းမ်ားနွင့္အျမဲျပံဳးမေယာင္နူတ္ခမ္းမ်ားကိုစတင္သတိထားမိ၏။
သို ့ေပမဲ့သူမရင္ထဲတြင္ခ်စ္ျခင္းအစားမုန္းျခင္းတို ့၀င္ေရာက္ေနသည္။

သူ ့ေျကာင့္ပဲေမာင္နွင့္ ေ၀းခဲ့ရတာမဟုတ္လား။ သူကသူမထက္၁၀နွစ္မွ်ျကီး၏..။
သူသည္ေမေမတ ့ိုသေဘာက်နွစ္ျခဳိက္ရေအာင ္ဘာမ်ားထူးေနလို ့ပါလိမ့္။
လူျကီးေတြမ်က္နွာပ်က္ အရွက္ရေအာင္လုပ္လ်ွင္ ဘာျဖစ္မည္ဆိုတာသူမသိသည္။သူမသမီးဆိုးမျဖစ္ခ်င္ပါ။
ဒီလိုနွင့္သူမနွင့္သ ူလက္ထပ္ျဖစ္ခဲ့့ျကေလသည္။ ထုိ ့ေနာက္ေမေမတို ့ကသူမကိုသူ ့ထံစိတ္ခ်လက္ခ်အပ္ကာ ရန္ကုန္သို ့ျပန္သြားျကေလေတာ့သည္။ အခ်စ္မပါေသာ အိမ္ေထာင္ေရးသည ္ဆားမပါေသာဟင္းကဲ့သို ့ေပါ့ရြတ္ရြတ္နိင္လွ၏
သူလဲသူ ့ဘာသာေနကိုယ္တိုင္လဲလုပ္ခ်င္တာလုပ္။သူမကသူ ့အေျကာင္းသိပ္စိတ္မ၀င္စားလွ။
သူ ့အေပၚ တာ၀န္ေက်ရုံမ်ွ သူမဆက္ဆံသည္။
သူကသူမအေပၚ တာ၀န္ေက်တာထက္ လြန္ကဲလ်ွက္ ဖခင္တစ္ေယာက္ အစ္ကိုတစ္ေယာက္လိုမ်ဳိး။
သူမကေတာ့အရြဲ ့တိုက္ခ်င္စိတ္လြန္ကဲျပင္းျပစြာ..ခံစားခ်က္မဲ့စြာ..။သူမေပ်ာ္ရြင္မူတို ့ဆိတ္သုန္းခဲ့ရသလိုသူလဲမေပ်ာ္ရြွင္ေစရ။
ဥပမာသူ ့့သူငယ္ခ်င္းမ်ားနွင့္ ဆံုျကစားျကေသာက္ျကသညအခါတိုင္းသူမကမနွစ္ျခဳိက္ဟန္ျပဳသည္

ထိုအခါသူကသူမအလိုလိုက္ေလ်ာကာထျပန္ရစျမဲ။
ဘယ္ေယာက်ာ္းေလးမွသူငယ္ခ်င္းအေပါင္းအသင္းနွင့္မေနခ်င္ဘဲမရွိ။

ထိုအခါသူမနူတ္ခမ္းမွအနုိင္ရေသာအျပံဳးမ်ဳိးရွိေနျမဲ။


ေနာက္တစ္မ်ဳိး,,,,,,,,,,,
သူမကဟင္းကိုေကာင္းေကာင္းခ်က္တတ္ပါလွ်က္သူ ့ကိုပညာျပကာ ဟင္းမေကာင္းမကန္း
ခ်က္ျပဳတ္ေက်ြးသည ္အထိသူမ..သူ ့ကိုရန္စခဲ ့သည္။

သူမခ်က္ထားေသာဟင္းကို သူကနွစ္နွစ္ျခိဳက္ျခိဳက္ စားျပေသာအခါသူမစိတ္ထဲမေက်မနပ္ ျဖစ္ရျပန္၏။
သူမလိုခ်င္တာက သူမကိုရန္လုပ္ပစ္လိုက္တာမ်ဳိး။ သူမကရန္ျဖစ္ခ်င္ေနေသာသူမဟုတ္ပါလား။
တခါတရံသူကပင္ဟင္းေကာင္းေကာင္းျဖစ္ေစ မုန္ ့တစ္မ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ေစလုပ္ေက်ြးတတ္ေသးသည္။
သူသည ္ရန္ေရွာင္တတ္ေသာအတတ ္ကိုက်ြမ္းက်ြမ္းက်င္က်င္ တတ္ေျမာက္သူျဖစ္၏။
ေမေမတို ့ဖံုးဆက္လ်ွင္သူကမဟုတ္တာ ေတြကာကြယ္ေျပာဆို ေပးတတ္ေသး၏။

သူမကေတာ့ ေမေမတို ့ကိုတိုင္မည့္ေန ့ကိုေစာင့္ေနတာျဖစ္၏။အန္တီတို ့သမီးကိုက်ေနာ္မေပါင္းနူိင္ေတာ့ပါ
ဟုေျပာမည့္ေန့ကသူမအတြက္ဆုျကီးေပါက္သည့္ေန ့ဟုသူမယူဆလ်ွက္။

ထိုသို ့ေျပာလာေအာင္သူမအစြမ္းကုန္ဆိုးျပသည္။
ျပသနာအေသးအဖြဲေလးမွ စကာပံုျကီးခ်ဲ ့အျပစ္ရွာလ်ွက္သူ ့ကိုနားျငီးေအာင္ စိတ္ညစ္ေအာင္ တမင္ျပဳသည္။
ေယာက်ာ္းေလးအမ်ားစုက စကားမ်ားေသာမိန္းကေလးမ်ားက ိုစိတ္ပ်က္တတ္သည္မဟုတ္ပါလား။
သူမအေပၚစိတ္ပ်က္သြားေအာင္ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးသုံးလ်ွက္။
တခါတေလ သူမ၏ရန္ရွာမႈကိုမသိက်ဳိးက်ြံျပဳလ်ွက္ သတိမထားမိသေယာင္သူ ့အျပဳအမႈတို ့
ကသူမအားအလိုိလိုစိတ္တိုလာေစ၏။ သူမကပဲညံ့တာလား.သူကပဲေတာ္လြန္းေနလား ေတာ့မေျပာတတ္။
ထုိ ့ျပင္သူမကသူ ့အေပၚမာနျကီးတတ္ေသးသည္။သူရွာေသာပိုက္ဆံကိုမသံုးဟုေျကြးေျကာ္ကာ
အလုပ္ထြက္လုပ္ေသး၏။
သူ ့ကားကိုလည္းမစီး။
နွင္းျကားထဲတြင္ အခ်မ္းခံကာ ဘတ္စ္ကားေစာင့္စီး၏။ ထုိသို ့ျဖင့္သူမ၏ ပညာျပမႈမ်ားတြင္
သူကဒူေပဒါေပနွင ့္သည္းခံရင္းလိုက္ေလ်ာရင္း အိမ္ေထာင္သက္၃နွစ္ျကာျမင့္ခဲ့ေလသည္။



...................................................


ထိုေန ့ကနွင္းမ်ားအလြန္က်ေနျပီး ဘတ္စ္ေစာင့္ရတာျကာသြားသျဖင့္ အေအးမိျပီး သူမအျပင္းဖ်ား ေလေတာ့သည္။
ည၂နာရီထိုးေလာက္တြင္ သူမအပူခ်ိန္က၁၀၃..။
ခရစ္စမတ္အခ်ိန္ျဖစ္တာေျကာင့္ ေဆးခန္းကလဲပိတ္။ အေရးေပၚေဆးရုံသို ့ေျပးရမည့္ကိန္းပင္။
ေန ့လည္အျပင္ကျပန္ေရာက္ေတာ့သူမဖ်ားေနျပီ။
ရွိတဲ့ေဆးေလးတိုက္ျပီး သူကိုယ္တိုင္သူမအတြက္ စြပ္ျပဳတ္ေကာင္းေကာင္းေလးစီစဥ္ေပးခဲ့သည္။
ည၁၀နာရီေလာက္မွာ သူမအပူခ်ိန္တိုးလ်ွက္ စားသမ်ွျပန္အန္တာေျကာင့္ သူအလြန္စိတ္ပူသြား၏။
သူအစြမ္းကုန္ျပဳစုေသာ္လည္း ည၂နာရီတြင္သူမအပူခ်ိန္က၁၀၃။

အျပင္တြင္လည္းနွင္းမ်ားက်ေနသည္။ စိတ္ပူမႈေျကာင့္သူ ့တကိုယ္လံုးေခ်ြးေစးမ်ားနွင့္ပူေလာင္လ်ွက္။
သူဘာမွမစဥ္းစားေတာ့ဘဲ သူမကိုေပြ ့ခ်ီလိုက္ေလေတာ့သည္။
နွင္းမ်ားက်ေနသျဖင့္ သူကားကိုမနည္းဂရုစိုက္ကာ ေမာင္းခဲ့ရသည္။
နွင္းထဲကားဘီးနစ္သြားေသာအခါသူ ့မွာနွင္းထဲဆင္းကာ ရွင္းရတာအျကိမ္ျကိမ္။
ဖ်ားေနေသာ္လည္း သူမသတိမလစ္။ အားလံုးကိုသိေန၏။
ဒီျကားထဲသူမကို ဂရုတစိုက္နွင့္ျပာယာခတ္ေနေသာသူ ့ကိုျကည့္ကာသနားစိတ္တို ့ျဖစ္ေပၚေန၏။
"သက္သာရဲ ့လား..ေဆးရုံေရာက္ေတာ့မယ္သိလား ..."
သူ ့ရဲ ့အားေပးမႈေျကာင့္သူမစိတ္ထဲအနည္းငယ္သက္သာသြားသလိုပင္။
ယခုခ်ိန္တြင္သူသည္ သူမအတြက္အားကိုး အားထားရာျဖစ္သည္ ကိုသူမစိတ္တြင္လက္မခံခ်င္ပဲ လက္ခံခဲ့ရေလ၏။


>>>>>>>>>>>>>>>>>>>


ေဆးရုံတြင္သူမ၅ရက္ျကာေနခဲ့ရသည္။ထို၅ရက္အတြင္းသူကလိုေလေသးမရွိျပဳစုေစာင့္ေရွာက္၏။
တခါတရ ံသူမတေရးနုိးေသာအခ်ိန္မ်ားတြင္ သူကသူမလက္ကိုဆုပ္ကိုင္လ်ွက္ ထိုင္ရက္အိပ္ငိုက္ေနတတ္သည္။
တခါတရံ သူမကုတင္ေျခရင္းရွိ တေယာက္ထိုင္ဆိုဖာေပၚတြင္ ေကြးေကြးေလးအိပ္ေပ်ာ္လ်ွက္။
တခါတရံ သူမကုတင္ေဘးေနရာ စြန္းေလးတြင္ ေခါင္းတင္ကာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတတ္သည္။
ထိုအခါမ်ဳိးတြင္္ သူ ့နဖူးေပၚမွဆံနြယ္ေလး မ်ားအားသပ္တင္ေပးခ်င္စိတ္တို ့သူမတြင္ထူးဆန္းစြာခံစားလာရသည္။
ေန ့လည္ဘက္တြင ္အိမ္ျပန္လ်ွက္သူမအတြက္စားခ်င္စဖြယ ္ဟင္းေလးမ်ားခ်က္လာတတ္ေသး၏။
ေဆးရုံမွေက်ြးေသာ အေနာက္တိုင္းအစာမ်ားထက္ သူလက္ရာကိုသူမပိုမက္ေမာ နွစ္ျခဳိက္လာတတ္ျပီ။
သူ၏ဂရုစိုက္ျကင္နာမႈမ်ားကုိ အသိအမွတ္ျပဳခံစား တတ္လာျပီ။
အေသးအဖြဲေလးမွအစဂရုစိုက္ျကင္နာတတ္ေသာသူကိုျပန္စာနာနားလည္လာခဲ့ျပီ...။
ေနမေကာင္းျဖစ္ေသာရက္အတြင္း သူနွင့္သူမပိုရင္းနွီးလာျကသည္။
၀တ္ျကီး၀တ္ငယ္ျပဳစုေသာ သူအားအလြန္အားနာျခင္း ျဖစ္ခဲ့ရေလသည္။
ယခုသူမျဖစ္ေသာအခါ အနားမွာသူရွိေသာေျကာင့္ သူမဒုတ္ခမေရာက္ျခင္းကို ေကာင္းစြာ
သေဘာေပါက္လာခဲ့၏။
ေဆးရုံမွဆင္းေသာအခါ သူအား သူမေတာင္းပန္ျဖစ္ခဲ့သည္။


"ရွင္က်မကိုစိတ္မပ်က္ဘူးလား..ရွင့္ကိုအျကိမ္ျကိမ္စိတ္ညစ္ေအာင္ျပဳမႈခဲ့တယ္"


"ကိုယ္သိပါတယ္..
ကိုယ့္ေျကာင့္မင္းခ်စ္သူနဲ့ေ၀းခဲ့ရတာ ဆိုေတာ့မင္းကိုယ့္ကိုမုန္းမွာေပါ့...
ျပီးေတာ့မင္းျပဳမႈတဲ့အျပဳအမႈေတြကကေလးတစ္ေယာက္သူလိုခ်င္တာမရလို ့ဂ်စ္က်တဲ့ပံုစံမ်ဳိး
နဲ့ပိုတူေနတယ္...ကိုယ့္အတြက္ျကီးျကီးမားမားထိခိုက္တာမ်ဳိးမရွိပါဘူး...
မင္းနဲ့လက္ထပ္ျပီးကတည္းက မင္းဆိုးတာေကာင္းတာကိုယ္ခံရမယ္ ဆိုတာကိုယ္နားလည္ျပီးသား..
အဲဒိအတြက္ ကိုယ္ေနာင္တလဲမရဘူး စိတ္လဲမပ်က္ခဲ့ဘူး ကိုယ္လက္ထပ္ခဲ့တာကြဲဖို ့
စိတ္ပ်က္ဖို ့မွမဟုတ္တာ...
ကိုယ္တု ိ ့ကတစ္ဘ၀လံုးအတြက္လက္တြဲေဖၚေတြ...
အေကာင္းအဆိုးကိုယ္တို ့၂ေယာက္ပဲရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရမွာ...

သားသမီးေတာင္မွအခ်ိန္တန္ရင္သူ ့လမ္းသူသြားျကမွာ...ကိုယ္တို ့၂ေယာက္ကေသတဲ့အထိ
အတူလက္တြဲရမဲ့ဘ၀လက္တြဲေဖၚေတြ
ျပီးေတာ့မင္းကကိုယ့္ထက္ငယ္တယ္..ကိုယ္ကအျကီး..
အေလ်ာ့ေပးရမွာေပါ့...
ဘာမွေလ်ွာက္ေတြးမေနနဲ ့...ေနေကာင္းေအာင္သာဂရုစိုက္..ျကားလား"


သူ ့အယူအဆက သူမရင္ထဲညင္သာ စြာစီးဆင္းသြား၏။
မိုက္လိုက္ေလဟုကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္တင္ေနမိသည္...။

အျပင္တြင္နွင္းဖြဲဖြဲက်ေန၏။ကားရပ္ထားရာသို ့အတန္ငယ္ေလ်ွာက္ရဦးမည္။
ရာသီဥတုကလည္းအနည္းငယ္ေအးေန၏။


"မင္းဒီမွာေစာင့္မလား..ကိုယ္ကားသြားယူမလို ့...အျပင္မွာေအးေနတယ္"

"ဟင့္အင္း...က်မလမ္းေလ်ွာက္ခ်င္တယ္"


"ခုမွနလန္ထစဆိုေတာ့..."


"ရပါတယ္....ဒါေပမဲ့တစ္ခုေလာက္ေတာင္းဆိုပါရေစ"


"ေျပာေလ"


"က်မရွင့္လက္ေမာင္းကိုတြဲထားလို ့ရမလား"


သူ ့မ်က္၀န္းမ်ားျဖတ္ခနဲေတာက္ပသြား၏..ျပံဳးမေယာင္ေသာနူတ္ခမ္းတို ့သိသိသာသာျပံဳးသြားျကျပီး


"ရတာေပါ့..ဟုတ္တယ္.နွင္းေတြနဲ ့ေခ်ာ္လဲေနဦးမယ္ကိုယ့္လက္ေမာင္းကိုတြဲထားေနာ္"


သူမရွက္ျပံဳးနွင့္ေခါင္းငုံ ့လ်ွက္...

ဘ၀အတြက္လက္တြဲေဖၚေကာင္းတစ္ေယာက္ကိုမထင္မွတ္ဘဲသူမရရွိခဲ့ေလျပီ။
သူမလဲသူအတြက္လက္တြဲေဖၚေကာင္းတစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္မိသည္။
လက္တြဲေဖၚဆိုသည့္အဓိပါယ္ကိုသူမေကာင္းစြာသေဘာေပါက္နားလည္ခဲ့ေလျပီ။
သူမသူ ့လက္ေမာင္းကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ထားမိသည္။
နွင္းမူန္မ်ားထဲတြင္သူ ့လက္ကိုတြဲကာေလ်ွာက္ဖူးခဲ့ျပီ။
သူမနုတ္ခမ္းတို ့လွပစြာျပံဳးေနျကေလ၏။
.........................................................................................

(ဒီ၀တၳဳတိုေလးက က်မရဲ ့ဘေလာ့ေလးစမလုပ္ခင္ အိမ္မက္မ်ားဘေလာ့မွာ က်မ
အျခားနာမည္တမ်ဳိးနဲ ့ ေရးခဲ့ဖူး
တဲ့ ဇာတ္လမ္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ....
ခံစားဖတ္ရူေပးျကတာ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္......)

3 comments:

Unknown said...

ၾကည္ႏူးစရာပဲ..အားလည္းက်မိတယ္။ ကိုယ္သာဆို အဲ့ေလာက္သည္းခံၿပီး ခ်စ္ႏိုင္ပါ့မလား မသိဘူး။ ေမတၱာတရားနဲ႔ ေပးဆပ္မႈေလးကို ထင္ဟပ္ျပေနတဲ့ ၀တၳဳေလး တစ္ပုဒ္ပဲဗ်ာ။ ႀကိဳက္တယ္ အစ္မ။

ျမစ္က်ဳိးအင္း said...

အသြားအျပန္ရိွတဲ့ ေမတၱာရဲ႕ သေဘာလို႔ ထင္မိတယ္
၀တၳဳတိုေလးေပမယ့္ စလယ္ဆံုး အလိုက္သင့္ေလး စီးေမ်ာ ေအာင္ေရးထားတာ ဖတ္လို႔ ေကာင္းတယ္။ စာဖတ္ရင္း ျငီးေငြ႔ စိတ္မ၀င္မိဘူး။ ဒီလိုမ်ဳိးေလးေတြ ေရးပါအံုး အားေပးပါတယ္ဗ်ာ

ခ်စ္ၾကည္ေအး said...

Nice Post Sis :D

About me

Blogger templates