May 8, 2011

ေမတၱာဆန္ေရ.... ( အေမမ်ားေန ့အမွတ္တရ )

HAPPY  MOTHER'S  DAY(image from google)



“ခုထိမထျကေသးဘူးလား ဘယ္အခ်ိန္ရွိျပီလဲ .....ေက်ာင္းသြားရမယ္ဆိုတာ
သိေနရက္နဲ ့ ငါ့အသံမျကားမျခင္းမထျကဘူး .. ..ထေတာ့ေလ...”

“အငယ္ေကာင္ေကာ ..မထေသးဘူးလား ..ေက်ာင္းတက္ရမွာမို ့လား ..
အခု( ၇ )နာရီထိုးေနျပီ ...မနက္စာစားမွာနဲ ့ ျပင္ဆင္မွာနဲ ့ ...”

“အျကီးမေရာ...ထမင္းခ်ိဳင့္ထဲ့ ျပီးျပီလား ..တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူျကီးျဖစ္ေနျပီ ..
ေျပာေနရတုန္း ...”

“အလတ္ေကာင္ အပ်င္းထူမေနနဲ ့ ..ဒီေန ့ ပရက္တီကယ္ရွိတယ္မဟုတ္လား ..စာအုပ္ေတြဘာေတြ
ေမ့မက်န္ေစနဲ ့ေနာ္.. ေသခ်ာစစ္ျပီးထဲ့သြားးးး...”“

ေန ့စဥ္လိုလို ျကားေနရျမဲ ျဖစ္ေသာ ေမေမ့အသံ ျဖစ္ပါသည္ ။ေခါင္းစဥ္သာေျပာင္းသြားမည္ ..
ေန ့တုိင္း သားသမီးေတြ အတြက္ အခ်ိန္ဇယားတစ္ခုလို အထူးသျဖင့္ နိူးစက္တစ္ခုလို
သတိေပးေနျကအသံ ။ေရဒီယိုထက္ အခ်ိန္မွန္သည္ ။
သားသမီးေတြကို ကေလးလို့ခုထိျမင္ေနတုန္း ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသူ ေက်ာင္းသားျကီးမ်ား
ဆိုတာကို ေမေမေမ့ေလ်ာ့ေနသည္ထင္ ။
ေန ့စဥ္နံနက္တိုင္း ေမေမ့အသံျကားရျပီဆိုလွ်င္ ေမာင္နွမသံုးေယာက္လံုး
 မထခ်င္လဲထျကရကာ ေက်ာင္းအတြက္ျပင္ဆင္ရျမဲ ။
ေမေမ့ကို ဘာတစ္ခြန္းမွျပန္မေျပာေသာ္လည္းထိုသို ့တပ်စ္ေတာက္ေတာက္
ေျပာဆိုေနမွူအေပၚ ျကိုက္နွစ္သက္မွူမရ်ိျကေပ ။
မမျကီးကေတာ့ မိန္းသေလးပီပီ ေမေမ့ကို ကလန္ကဆန္  ဘယ္ေတာ့မွမလုပ္ေသာ
ေမေမ့ အခ်စ္ဆံုး အားထားရာသမီးျကီးျဖစ္ပါသည္.။
ေမေမ့ကြယ္ရာေရာက္လွ်င္ ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္ မတိုင္ပင္ထားပဲေျပာမိတတ္ျကသည္။
““ေမေမကလဲ ငါတို ့ကိုေန၇ာတကာ ကေလးေတြလိုပဲ လိုက္ေျပာေနတာပဲ..”

“ေအးေလ.. ဘာမွန္းလဲမသိဘူး ...စိတ္ညစ္တယ္..”

”မနက္ ..မနက္ဆိုနားအရမ္းျငီးတယ္ ..အေမက အ၇မ္းေျပာနိုင္တာပဲ...”

”ေဟ့ ..အငယ္နွစ္ေကာင္ေနာ္  ..မိဘကို မပစ္မွားရဘူး ..ေမေမကနင္တို ့ကိုခ်စ္လို ့ေျပာတာ
မခ်စ္ရင္ ဘယ္ေျပာမလဲ ...”

မျကီးျကားလွ်င္ မျကီးက ထိုသို ့အျမဲ ဆံုးမတတ္သည္ ။
ထိုကခါ က်ေတာ္တို ့ညီအစ္ကို နွစ္ေယာက္က သူ ့အား
ေမေမ့ ဘက္ေတာ္သားဟု မျကားတျကားျပန္ေျပာ ျပီး သူျပန္မေအာ္ထုတ္ခင္
က်ေတာ္တို ့ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္လံုး အရင္လစ္ေျပးလာျက စျမဲ ။

*         *        *

တေန ့ေသာအခါ က်ေတာ္တို ့ညီအစ္ကိုနွစ္ေယာက္လံုး ေက်ာင္းကျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္
အိမ္တြင္ဘယ္သူမွမရွိ ။ေဖေဖေရာ မျကီးေ၇ာ ...ေမေမေရာမရွိ ..။
အိမ္ေသာ ့ကို  ခါတိုင္းပန္းအိုးထဲ ထည့္ထားေလ့ရွိသည္ကို သိေသာေျကာင့္
က်ေတာ္တို ့ညိအစ္ကိုနွစ္ေယာက္မွာေသာ့ဖြင္ျပီး ေအးေအးလူလူပင္ အိမ္ထဲ၀င္ေနခဲ့ျကသည္ ။

ေမေမခ်က္ထားေသာညေနစာကို ထမင္းအိုး ဟင္းအိုးမ်ားလွန္ေလွာကာ
စားေသာက္ခဲ့ျကေလသည္။
တိုေန ့က ညေန၇နာရီေလာက္မွ အေဖျပန္ေရာက္လာသည္ ။
အေဖ့မ်က္နွာ သိပ္မေကာင္းလွ..။

”အေမ နဲ ့မျကီးေ၇ာအေဖ ...အတူသြားျကတာမဟုတ္ဘူးလား
 အေဖတစ္ေယာက္တည္းျပန္လာတာလားးအေမတို ့ျပန္မလာေသးဘူး ..
ေနာက္က်ေနျပီ...”
အစ္ကိုလတ္ကလွမ္းေမးသည္ ။
“သားတို ့ ..အေဖ့နားလာဦးကြာ ...”
က်ေတာ္ေရာ အစ္ကိုလတ္ပါ နားလည္ရခက္စြာ အေဖ့ ေျခရင္း၀င္ထိုင္မိျကသည္ ။
“ဘာျဖစ္လို ့လဲအေဖ...”

အေဖ့မ်က္နွာသိပ္မေကာင္း ေသာေျကာင့္  အဆင္မေျပမွူ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနျပီလားဟု
က်ေတာ္ စိုးရိမ္သြားမိသည္ ။

အေဖကေလသံေအးေအးနွင့္သာ စေျပာပါသည္။
“ေန ့လည္က မင္းတို ့အေမ ေရခ်ဳိးခန္းမွာေခ်ာ္လဲလို ့ နံရံနဲ ့ေခါင္းနဲ ့ထိျပီး ေခါင္းကြဲသြားလို ့
ေဆးရုံတင္ထားရတယ္...”

”ဗ်ာ...”

“အခုအေမဘယ္လိုေနေသးလဲအေဖ...”

“အခုေတာ့ ျပန္သတိရလာျပီ ...ဒီည မင္းတို ့မျကီး ေဆးရုံမွာေစာင့္အိပ္မယ္..အဲဒါသားတို့
စိတ္မပူျကနဲ ့ ..လို ့မင္းတို ့အေမကမွာလိုက္တယ္ .....”

“အာ..အေဖကလဲ အေမတစ္ေယာက္လံုးခုလိုျဖစ္တာ ..စိတ္မပူလို ့ရမလား
တကယ္ဆို ေဆးရံုကိုက်ေတာ္တို ့ လိုက္သြားရမွာ...
အေမ့အေျခေနေရာ...ဘယ္လိုရွိလဲ အေဖ..”

“အခုေတာ့ေကာင္းလာျပီ ..ျဖစ္ျဖစ္ျခင္းတုန္းက သံုးနာရီေလာက္သတိလစ္သြားလို ့..
အေဖတို ့ေတာ္ေတာ္စိတ္ပူခဲ့ျကတယ္ ....မင္းအစ္မဆို တငိုငိုတရယ္ရယ္နဲ ့...
၆နာရီေလာက္က်မွ သတိျပန္ရလာတယ္ ..ဆ၇ာ၀န္က စိတ္ခ်ရေအာင္
ေစာင့္ျကည့္ဖို ့လိုေသးလို ့ ေဆးရုံ၃..၄ရက္ေလာက္ေတာ့ တက္ရမယ္ေျပာတယ္....“””

က်ေတာ့္ရင္ထဲ ေျပာင္းဆန္ေနပါသည္..ထိုေန ့က တညလံုးအိပ္မရ...
ေမေမတစ္ခုခု ျဖစ္သြားခဲ့ရင္........ဆိုေသာအေတြးက က်ေတာ့္ကို တညလံုး
အိပ္မရေအာင္ဖိစီးမွူေတြေပးေနသည္ ။ကိုလတ္လဲ ထိုသို ့ပင္ထင္ပါသည္ ။
ကိုလတ္ကုတင္မွ သက္ျပင္းခ်သံမ်ား အျကိမ္ျကိမ္ျကားေနရသည္ ။ သူလဲ အိပ္မေပ်ာ္ဘူးထင္ပါ့ ။
ေမေမ့ကို ဆံုးရွဴးံလိုက္ရလွ်င္ က်ေတာ္တို ့မိသားစု အတြက္ ဘယ္ေတာ့မွအစားျပန္မရနိုင္
ေတာ့ေသာ ဆံုးရွဴံးမွဴျကီးျဖစ္မွာပါ။က်ေတာ္တို ့အားလံုး ေမေမ့ကို ခြဲနိုင္မည္မထင္ပါ ။
ေမေမက သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းပါသည္ ။ ေန ့စဥ္မေမာပန္းနိုင္ေအာင္ မိသားစု ေ၀ယ်ာ၀စၥ
အိမ္မွူကိစၥမ်ား ..သားသမီးမ်ားအတြက္ ဘ၀ကိုျမဳပ္နွံထားရေသာ အမ်ဳိးသမီးတစ္ေယာက္
အျဖစ္ က်ေတာ္ျမင္တတ္လာသည္ ။ သူ ့တြင္ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ဟုမရွိ ။အလွျပင္ခ်ိန္မရွိ ။
ေရွာ့ပင္းထြက္ခ်ိန္မရွိ ။ တစ္ေယာက္တည္းလြတ္လပ္စြာ သြားလာဖို ့အခ်ိန္မရွိ ။
တေန ့တေန ့  သားသမီးေတြ စားဖို ့ေသာက္ဖို ့ ခ်က္ရျပဳတ္ရ ..ေလွ်ာ္ရဖြတ္ရ...
အိမ္မွဴကိစၥလံုးပမ္းရ တာနဲ ့ ကိုယ္ပိုင္အခ်ိန္ေတာင္ အေတာ္ ရွားပါးေနတဲ့သူ ။
လူကိုယ္တိုင္ပင္ပမ္းတာအျပင္ သားသမီးေတြကို စိတ္ပူရတာနဲ ့စိတ္ပါပင္ပမ္းရတဲ့သူ ။
က်ေတာ္ေမေမ့အနားမွာေနျပီး ျပဳစုခ်င္မိသည္ ။နံနက္လင္းခါနီး ေတာ့ခါတိုင္းျကားေနျက
ေမေမ့အသံကိုျကားခ်င္မိသည္ ။

ကိုလတ္ကမ်က္နွာသစ္၇င္း စကားတစ္ခြန္းဆိုသည္ ။
ထိုစကားေျကာင့္ က်ေတာ့္ရင္ထဲ ေတာ္ေတာ္လွူပ္ခတ္သြားမိပါသည္ ။

“ေမေမမရွိေတာ့ ငါတို ့အိမ္ျကီးတိတ္ဆိတ္ေျခာက္ေသြ ့ေနတာပဲကြာ ..
ခါတိုင္းလို အေမ့အသံေလးျကားခ်င္လိုက္တာ ”....တဲ ့ ။

က်ေတာ္ ဘာမွျပန္မေျပာမိပါ ။

*            *            *

ဒုတိယေန ့

ေဆးရံုခုတင္ေပၚမွ ပတ္တီးအေဖြးသားနွင့္ က်ေတာတို ့ကို ျပံဳး၇ယ္ျပေနေသာ
ေမေမ့အျပံုးေျကာင့္ က်ေတာ္မ်က္ရည္၀ဲခဲ့မိပါသည္ ။
ကိုလတ္ကေတာ့ ေမေမ့ရင္ထဲေခါင္းတိုး၀င္ရင္း

“ေမေမရယ္ ...ေမေမမ်ားတစ္ခုခုျဖစ္သြားရင္ဆိုျပီး က်ေတာ္တို ့ စိတ္ပူလိုက္ရတာ ...”

ထိုအခါေမေမက ျပံဳး၇ယ္၇င္းစကားတစ္ခြန္းဆိုပါသည္။

“အမေလး ..သား၇ယ္... အေမ့သားသမီးေတြကို စိတ္မခ်ရမျခင္း
အေမ မေသနိုင္ေသးပါဘူး ”.....တဲ့...

ထိုစကားေျကာင့္ မျကီးေ၇ာ က်ေတာ္ေရာ ကိုလတ္ေ၇ာ .....
မ်က္ရည္၀ဲခဲ့ရပါသည္ ။


*        *             *

တတိယေန ့

ေမေမမရွိေသာအိမ္က တိတ္ဆိတ္ေျခာက္ကပ္စြာရိွေနပါသည္ ။
ခါတိုင္းလို  ေပ်ာ္စ၇ာမေကာင္းေတာ့ ။သားအဖေတြ ျဖစ္သလိုသာစားရေသာက္ရသည္ ။
ေမေမ ခ်က္ေသာ ဟင္းကိုမစားရေတာ့ ခံတြင္းပ်က္ခ်င္သလို ျဖစ္လာသည္ ။
အိမ္မွာလဲ မေလ်ာ္ရေသးတဲ့အ၀တ္ေတြ နွင့္ အိမ္ျကမ္းျပင္လဲဖုန္တက္ေနျပီ။
ေမေမေဆးရံုတက္ေနစဥ္ မျကီးလဲမအားေသာေျကာင့္ အိမ္မရွင္းနိုင္..ဟင္းမခ်က္နိုင္ ။
မျကီးခ်က္ေသာဟင္းမွာလဲ ေမ့ေမ့လက္ရာေလာက္ စားေကာင္းမည္မထင္ပါ ။
ခါတိုင္းလို ျကားေနျက ေမေမ့အသံကိုမျကားရတာေျကာင့္ မနက္ဆိုတခုခုလိုေနသလိုပင္ ။
ေက်ာင္းသြားခါနီး ေမေမ ျပင္ေပးေနက် မနက္စာလဲမျမင္ရေတာ့ စိတ္ထဲမွာပို ဟာလာသလိုပင္။ 
ဘာမွမစားခ်င္ေသာေျကာင့္ အိမ္ထဲတြင္ ဟိုဟိုဒီဒီ လမ္းသလားေနလိုက္သည္ ။
ကိုလတ္အခန္းထဲ၀င္ျကည့္ေတာ့ ကိုလတ္က ဂစ္တာအသံစမ္းေနသည္ ။
“ကိုလတ္...ဂစ္တာ တခ်က္ေလာက္ေပးစမ္းပါဗ်ာ ....”
ကိုလတ္က်ေတာ့ကို ဂစ္တာလွမ္းေပးေတာ့ ၇င္ထဲက သံစဥ္တစ္ခုကို က်ေတာ္
တီးခတ္မိသြားပါသည္

““မလြန္ဆန္နိုင္ သခါၤရ အေမ့ရဲ ့ဘ၀......
ဒီအခ်ိန္မွာဇရာေထာင္းခဲ့ျပီ အရြယ္အို ......
ဆံျဖဴျပီးသြားက်ဳိးလို ့ ပါးေရနာေရေတြတြန္ ့လိပ္ျပီ....


အေမ ဒီအရြယ္ထဲ အလွပ်က္ေနျပီလားး
ဒီအေတြးေတြေတြးမိေတာ့ေလ.....
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ အိုးမဲေပေနတဲ့......
အေမ့အကဲေတြလွမ္းျကည့္ေနတံုး.........


ဆံပင္ေတြျဖဴသြားက်ဳိးပေစ
ပါးေရနာေရေတြတြန္ ့လိပ္ပါေစ..
အေမ့၇ုပ္ရည္အျမဲလွေနတယ္ ....


လူပံုအလယ္ အေမလွူပ္ရွားရုန္းခဲ့တယ္
ဒဏ္ေတြရဲ ့ဖိစီးခ်က္ေတြ
ပိန္လွီေန အေရတင္တဲ့ အရိုးရုပ္နဲ ့
အသံေတြတုန္ခါးလည္းကိုင္းခဲ့ျပီ....


အေမ ဒီအရြယ္ထဲ အလွပ်က္ေနျပီလားး
ဒီအေတြးေတြေတြးမိေတာ့ေလ.....
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲ အိုးမဲေပေနတဲ့......
အေမ့အကဲေတြလွမ္းျကည့္ေနတံုး.........


အေရတင္တဲ့အရိုးျဖစ္ပါေစ
အသံေတြတုန္ခါးကိုင္းပေစ
အေမ့၇ုပ္ရည္အျမဲလွေနတယ္ ....””“

 သီခ်င္းမျပီးဆံုးေသးမွီ ဂစ္တာကိုခ်ျပီးက်ေတာ္ ထြက္လာခဲ့မိသည္ ။

““အငယ္ေကာင္ ..ဘယ္သြားမလို ့လဲ...””

““ေဆးရံုသြားမလို ့အစ္ကို .....””“

က်ေတာ့ေနာက္ေက်ာ ကိုလွမ္းျကည့္၇င္း ကိုလတ္တခုခုေျပာခ်င္ေနမွာေသခ်ာပါသည္ ။
သို ့ေသာ္က်ေတာ္မေစာင့္နိုင္ေတာ့ ။ ေမေမေဆးရုံမွ မဆင္းမခ်င္း ေမေမ့အနား က်ေတာ္
ရွိေနဖို ့ ဆံုးျဖတ္လိုက္ မိပါသည္ ။
ေမေမ့ဆီသြားေနတဲ့ က်ေတာ့ေျခလွမ္းေတြက  အားအင္အျပည့္နဲ ့တက္ျကြလို ့......။


ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္
ယြန္း

May 3, 2011

ဘေက်ာက္ေရ...

တေန ့က သူငယ္ခ်င္းဗညားက ဂ်ီေတာ့ကေန လွမ္းေျပာမွ ဘေက်ာက္သတင္း သိရတယ္ ။
ျကားျကားျခင္း က်မကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မယံုနိုင္လို ့ သူအတည္ေပါက္နဲ ့ေနာက္ေနလားလို ့ေတာင္ ထင္မိပါေသးတယ္ ။ ေနာက္မွ ဘေလာ့ေတြကိုလိုက္ ဖတ္ျကည့္တဲ့အခါမွ ဘေက်ာက္ရဲ ့သတင္းက
အမွန္ပဲဆိုတာ သိလိုက္ရတယ္ ။ က်မေတာ္ေတာ္ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္သြားမိတယ္ ။
အစကဘေက်ာက္အေျခအေန တိုးတက္လာလို ့ က်န္းမာစြာနဲ ့ပဲလို ့ ထင္ထားမိတာ ။
အခုလို ရုတ္တရက္ ဒီလိုသတင္းျကားသိလိုက္ရေတာ့ ဘာေျပာရမွန္းမသိေအာင္ကို ျဖစ္ရပါတယ္။
စိတ္ထဲ မယံုနိုင္ေလာက္ေအာင္ပဲ ...နွေျမာတသစြာ စိတ္မေကာင္းျခင္း ၀မ္းနည္းျခင္းတို ့ျဖစ္ရပါသည္ ။


ဘေက်ာက္ေရ...
ဘေက်ာက္ ေကာင္းရာ သုဂတိလားပါေစ ....
ဘေက်ာက္လို စိတ္ရင္းေကာင္းတဲ့ သူတစ္ေယာက္ဟာ ေကာင္းရာဘံုဘ၀မွာ
ေအးခ်မ္းေနလိမ့္မယ္လို ့ ယံုျကည္ပါတယ္ ..


ယြန္း

About me

Blogger templates