အဲဒိေန ့

အဲဒိေန ့က.....

က်ေတာ့္ေျခေထာက္ေတြ အျဖည္းျဖည္းနဲ ့ ေအးစက္ထံုက်ဥ္လာတယ္။ ေျဖေထာက္က ထံုက်ဥ္မွဴကို

သတိမျပဳမိနိုင္ေလာက္ေအာင္ က်ေတာ့္ရင္ထဲက နာက်ဥ္ေနတာေတြက ပိုမိုျကီးမားလြန္းေနတယ္။

ေအးစက္စက္ ဒီကြပ္ပစ္ေလးေပၚ က်ေတာ္ ထိုင္ေနမိတာ ေတာ္ေတာ္ကို ျကာေနခဲ့ျပီ။ငိုစရာ မ်က္ရည္

လဲမရွိေတာ့ဘူး။ က်ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကိုက ငိုလို ့မရေတာ့တာ။ ေတာ္ေတာ္ကိုျကာခဲ့ျပီ ။

အဲဒိတုန္းက....

က်ေတာ္နဲ့ မနီးမေ၀းေနရာေလးမွာ က်ေတာ့္ေမေမက စာရြက္တစ္ခ်ဳိ ့ကို မီးရွူိ ့ေနခဲ့တယ္

ေမေမလဲ ငိုခ်င္ေနတယ္ဆိုတာ က်ေတာ္သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေမေမ့ မ်က္နွာမွာ မိန္းမသားတစ္ေယာက္

ရဲ ့မာနအေရာင္ေတြနဲ ့ တည္ျငိမ္ေနသေယာင္ ထင္ရေပမဲ့ တကယ္တမ္း ေမေမ့မ်က္၀န္းေတြမွာ

ဆံုးရွဴံးအားငယ္မွဴ အရိပ္အေယာင္ေတြ ေရာယွက္ေနခဲ့တယ္။ လက္ထဲကစာရြက္ေတြကို တရြက္ျခင္း

မီးဖိုထဲကိုပစ္ထည့္ေနတယ္။ ဒါေတြဟာ ေမေမအျမတ္တနိုး သိမ္းထားခဲ့တဲ့ ေမေမနဲ ့ ေဖေဖရဲ့

ခ်စ္သက္ေသ အမွတ္တရေလးေတြဆိုတာ က်ေတာ္သိေနခဲ့တယ္။

ေဖေဖနဲ ့ေမေမ သိပ္ခ်စ္တာပဲလို ့ က်ေတာ့္စိတ္ထဲ အျမဲ ဂုဏ္ယူခဲ့ဘူးတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ မထင္မွတ္တာေတြ ျဖစ္လာတတ္မွန္း က်ေတာ္ ျကိုမေတြးထားခဲ့ပါဘူး။ အလုပ္ကိစနဲ ့ ေဖေဖခရီးထြက္

ရတဲ့အခါ ေမေမနဲ့ က်ေတာ္ ေဖေဖမရွိတဲ့ အခ်ိန္ေတြကို ပ်င္းတိပ်င္းေျခာက္နဲ့ ျဖတ္သန္းခဲ့ဘူးတယ္။

ေဖေဖခရီးထြက္ရာကျပန္ေရာက္လာတဲ့ေန ့ဆို  က်ေတာ္တို ့မိသားစုေလး စံုစံုလင္လင္နဲ ့

ေပ်ာ္စရာေကာင္းတဲ့ ေန ့ေလးေတြပါပဲ။

ဒါေပမဲ့ အလုပ္သိပ္မ်ားတဲ့ ေဖေဖဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ ့ မိသားစုအေပၚ ဂရုစိုက္မွူေတြ ေလ်ာ့နည္းလာခဲ့တယ္။

အိမ္ကိုျပန္မအိပ္တဲ့ရက္ေတြ မ်ားလာတယ္။ ခရီးထြက္မ်ားလာသလို က်ေတာ္တို့ မိသားစု မ်က္နွာျခင္းဆိုင္

ရတဲ့အခ်ိန္ေတြ သိပ္နည္းလာခဲ့တယ္။ ရန္တခါမွ မျဖစ္ဘူးတဲ့ ေဖေဖနဲ ့ေမေမဟာ ခပ္က်ိတ္က်ိတ္ ရန္ျဖစ္

တတ္လာတယ္။ အဲလိုေန ့မ်ဳိးဆိုရင္ ေမေမ့မ်က္နွာမေကာင္းဘူး။ ေမေမ့ကိုျကည့္ရင္း က်ေတာ္ ၀မ္းနည္း

ေနမိသလို ရန္ျဖစ္ျပီးတိုင္း အိမ္ျပန္မအိပ္တဲ့ က်ေတာ့္ေဖေဖကိုလည္း က်ေတာ္ ထူးဆန္းအံ့ျသလာမိတယ္။

 ေဖေဖအိမ္ျပန္မအိပ္တဲ့ညေတြဆို ေမေမဟာ အိမ္ေရွ့၀ရန္တာေလးမွာ အေတာ္ျကာေအာင္

ေခါက္တုံ့ေခါက္ျပန္ ေလ်ာက္ေနေလ့ရွိတယ္။တခါတရံ ပက္လက္ကုလားထိုင္ေပၚ မွာစာဖတ္ရင္း

ေဖေဖျပန္အလာကို ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ ေမေမ့မ်က္၀န္းေတြက နီရဲ ျပီး အစ္မို ့ေနတယ္။

ေမေမဟာ တခုခုကို လက္လြတ္ဆံုးရွဴံးလိုက္ရသလိုမ်ဳိး တုန္လွဴပ္ေျခာက္ျခားေနသလိုပဲ။ တခါတေလ အျပင္ဘက္ကိုေငးျပီး မသိမသာ ေမေမမ်က္ရည္၀ဲေနတတ္တယ္။

ဒါေပမဲ့ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ ေမေမမ်က္၀န္းမွာ ေျခာက္ကပ္ကပ္အရိပ္အေယာင္ကလြဲလို ့

က်န္တာရွာမေတြ ့ခဲ့ပါဘူး။

က်ေတာ့္ရင္ထဲမွာ တဆစ္ဆစ္နာေနသလို ဘယ္သူ ့ကိုဘယ္လို အျပစ္တင္ရမွန္း မသိေအာင္

ေ၀၀ါးေပ်ာက္ဆံုးေနခဲ့တယ္။ က်ေတာ့္တကိုယ္လံုး စိုစြတ္ေအးစက္ေနတယ္။ မိုးေရစက္ေတြက

က်ေတာ့္ပုခံုးေပၚ ခုန္ဆင္းေျကြက်လာျကတယ္။ေမေမကက်ေတာ့္ကိုေထြးေပြ ့ နွစ္သိမ့္တယ္။

ေမေမ့ရင္ခြင္ဟာ အရင္တုန္းကထက္ပို ေနြးေထြးေနသလိုပဲ။ ေမေမ့၇င္ခြင္ထဲေခါင္းတိုးျပီး

က်ေတာ္တိတ္ဆိတ္ေနခဲ့တယ္။ က်ေတာ့္မွာ ေဖေဖနဲ့ပတ္သတ္ျပီး ငိုစရာ အင္အား မရွိေတာ့လို့ပါပဲ။

အဲဒိေန ့ဟာ

က်န္ခဲ့တဲ့ ေမေမနဲ ့က်ေတာ္အတြက္ မိုးျပိဳတဲ့ေန့ လို ့ဆိုရေလမလား။ ေဖေဖဟာ ေမေမမဟုတ္တဲ့

တျခားသူစိမ္းမိန္းမတစ္ေယာက္နဲ့  လက္ထပ္လိုက္တဲ့ေန ့။က်ေတာ္နဲ့ ေမေမကို အျပီးအပိုင္ စြန့္ခြာ

ခဲ့တဲ့ေန ့။ က်ေတာ့္အတြက္ မိုးေကာင္းကင္ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရတဲ့ေန့ပါပဲ။

ခ်စ္ခင္ေလးစားစြာျဖင့္

ယြန္း