တိုင္းရင္းသားစကားေလာ။ဘန္းစကားေလာ။

တေလာကသူငယ္ခ်င္းတေယာက္အိမ္မွာစကားထိုင္ေျပာေနရင္းသူ ့သမီးေလးက
ငိုေတာ့သူ ့အမ်ဳိးသားက ဒီကေလးငိုတာလက္ကုန္ပဲ လို ့ေျပာလိုက္တယ္။
အဲဒါနဲ ့က်မကနားမလည္လို ့ဘာတုန္းလက္ကုန္ဆိုတာရွင္းစမ္းပါဦး ေမးေတာ့လက္ကုန္ဆိုတာအရမ္းကိုေျပာတာတဲ့။ အရမ္းငိုတာပဲလို ့ေျပာတာတဲ့။
အဲဒါနဲ ့မွတ္သားခဲ့ရေသးတယ္။


ျပီးေတာ့တခ်ဳိ ့ကသံုးျကတယ္။ဥပမာ ဒီေကာင္လမ္းမယူဘူး ဆိုတာလိုမ်ဳိးေပါ့။
လမ္းမယူဘူးဆိုတာ အခ်ဳိးမေျပတဲ့ပံုမ်ဳိး (သို ့)ကန္ ့လန္ ့လုပ္တဲ့ပံုမ်ဳိး ကိုေျပာတာတဲ့။

ေနာက္ရွိေသးတယ္။က်မသူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္စကားေျပာရင္ေနာ္ ေနရာမွာ
ေ၀ၚ လို ့သံုးတတ္တယ္။မသိဘူးေနာ္ ဆိုရင္သူက မသိဘူးေ၀ၚလို ့
သံုးတတ္ပါတယ္။ဘယ္ကဆင္းသက္လာတဲ့စကားမွန္းေတာ့က်မမသိပါဘူး။
ဒါေပမဲ့နားေထာင္လို ့ေတာ့ေကာင္းသား။

ျပီးေတာ့ရွိေသးတယ္။အျပင္ေတြဘာေတြသြားလို ့ မိဘကမသြားခိုင္းဘူးဆို၇င္
ေပးမသြားဘူး တဲ့။ က်မတို ့ရန္ကုန္မွာဆိုရင္ မသြားခိုင္းဘူး။
မစားခိုင္းဘူး လို ့သံုးျကတယ္။
သူကေတာ့ ေပးမစားဘူး ေပးမသြားဘူး တဲ့။ တမ်ဳိးေလးေနာ္။

ေနာက္တစ္ခုက ...
အိပ္ယာကအတင္းနုိးတယ္ ဆိုရင္ ေခၚနုိးတယ္ လို ့သံုးျပန္တယ္။
ဘာမွန္းေတာ့ မသိေပမဲ့ နားေထာင္ရတာေတာ့အဆန္းသား။
တခ်ဳိ ့ကေလးေတြ ဆိုးလို ့စကားနားမေထာင္ဘူး ဆိုရင္
္ ဒီကေလးကေျပာမထိဘူး တဲ့။
ေျပာမထိဘူးဆိုတာ ေျပာလို ့မရဘူး။ နားမလည္ဘူး လို ့ေျပာတာတဲ့။

တခါတေလ သူတို ့နဲ ့စကားေျပာရင္း ဘာကိုဆိုလိုမွန္းမသိလို ့ ့့့ျပန္ေမးရတာ
အလုပ္တစ္ခု။တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုကို အခုမွဆက္ဆံဘူးေတာ့
ကရင္ဆိုလဲကရင္အေလ်ွာက္..မြန္ဆိုလဲမြန္..ျမန္မာဆိုလဲျမန္မာ ေပ့ါ။
က်မက ဗဟုသုတနည္းတာလဲပါမွာေပါ့ေလ..။

တေလာက တိုင္းရင္းသားေလးတစ္ေယာက္နဲ ့ စကားေျပာေနရာကေန
က်မရဲ ့အမူအက်င့္အတိုင္း နားမလည္တာေလးကိုျပန္ေမးလိုက္မိတယ္။
သူကဘာျပန္ေျပာသြားလဲသိလား။
အစ္မေလးကေတာ့ ေျပာမထိဘူး ။
သြားမလိုဘူးဆိုတာ ရန္ကုန္လိုဆိုရင္ မသြားလိုဘူး မသြားခ်င္ဘူး ကိုေျပာတာဗ် ..
အစ္မေလးကေတာ့ရန္ကုန္ကလာျပီး ' အ" သားဗ်ာ ..တဲ့။

မွတ္ပလား...ခံလိုက္ဦးေတာ့ လို ့ကိုယ့္ကိုကိုယ္ စိတ္ထဲကေတြးမိရက္သား။
က်မမွရယ္ခ်င္စိတ္ကို မနည္းေအာင့္ျပီး ဟုတ္ပါတယ္ ဆရာရယ္
လို ့သာေျပာလိုက္နူိင္တယ္။အိမ္က ဘိုးေတာ္ ကလဲ ျပံဳးစိစိနဲ ့
အဲဒါေျပာတာေပါ့ စကားမေျပာတတ္လဲျငိမ္ျငိမ္ေနမွေပ့ါတဲ့။
ဟုတ္ပါရဲ ့ေနာ္...က်မကိုက အ' သား။
ေနာက္တခါဆို ဆင္ဆင္ျခင္ျခင္ေနမွ....။