သူ

သူဆိုတာ..
က်မအေပၚအျမဲခြင့္လႊတ္နားလည္ေပးတတ္သူ...
က်မရဲ ့အမွားေတြအေပၚ အျမဲအေကာင္းျမင္တတ္သူ...
က်မရွဴံးနုိမ့္ခ်ိန္ေတြမွာေဘးမွာအျမဲရွိသူ...
က်မလဲက်တဲ့အခ်ိန္မွာအျမဲထူမေပးခဲ့သူ...
က်မေနမေကာင္းတဲ့အခ်ိန္ လက္ကိုခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္အားေပးတတ္သူ....

ျပီးေတာ့..
က်မကိုသိပ္တန္ဖိုးထားတတ္သူ...

သူနဲ ့က်မ အခက္အခဲေတြကို အတူတူေက်ာ္ျဖတ္ချဲ့ကဘူးတယ္..
ေငြမ်က္နွာ တစ္ခုတည္းျကည့္ အလြယ္တကူအထင္ေသးတတ္တဲ့လူေတြရဲ ့အျကည့္ေတြ
ျကံုခဲ့ရင္လဲ က်မေရွ့က ရင္ကိုေကာ့ျပီး မားမားမတ္မတ္ကာကြယ္ေပးတတ္တယ္..

က်မကို ကေလးတစ္ေယာက္လို အျမဲအလိုလိုက္တတ္ျပီး လူျကီးတစ္ေယာက္လို
ဆံုးမတတ္တယ္။ အျမဲေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ျပီး က်မကိုလဲသူ ့လိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္ေစ
ခ်င္တယ္။ ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ က်မက အျမဲစိတ္ညစ္ေနတတ္လို ့ ေလ။

စကားကိုဘုကလန္ ့ေျပာျပီးသူ ့အေပၚမျကာမျကာစိတ္ေကာက္ တတ္တဲ့က်မကို
နားလည္ေပးတတ္သလိုျကည့္ေနတတ္တယ္။က်မ ဘ၀မွာ ေပ်ာ္စရာေတြ သိပ္နည္း
ခဲ့တာ သူသိေနခဲ့သလိုပဲ။
ဲ
အျမဲ လူေတြကိုခြင့္လႊတ္ေပးနူိင္ေအာင္သင္ေပးရင္း က်မဘာလိုခ်င္လဲဆိုတာက်မကိုယ္တိုင္
သိေအာင္ လမ္းျပေပးခဲ့တယ္..။ဘာလို ့လဲဆိုေတာ့ က်မဟာ စိတ္ထိခိုက္လြယ္ျပီး လမ္းစေပ်ာက္
တတ္လြန္းလို ့။

သူ ့လက္ကိုတြဲျပီး ဘ၀ကိုစခဲ့တုန္းကဆိ ု က်မလက္ေတြက ခိုင္ျမဲပါ့မလားဆိုတဲ့ သံသယ တစ္၀က္
ယံုျကည္ခ်က္တစ္၀က္ လြန္ဆြဲေနခဲ့ျကတယ္။ က်မရဲ ့မိဘအသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ ့ ပတ္၀န္းက်င္က
လူေတြရဲ ့စိန္ေခၚတဲ ့အျကည့္ေတြထဲမွာ က်မစိတ္တို ့ သိမ္ငယ္ေနခဲ့သလိုပဲ။

မ်က္စိစံုမွိတ္ျပီး သူခင္းတဲ့လမ္းမွာ ယံုျကည္ခ်က္တစ္ခုနဲ ့ခပ္ရဲရဲေလွ်ာက္ခဲ့ျပီးတဲ့အခါ
က်မ သူ ့လက္ကို ခပ္တင္းတင္းတြဲထားခဲ ့ျပီးျပီ။
ေရွ့မွာပန္းခင္းတဲ့လမ္းလား..ဒါမွမဟုတ္..ေခ်ာက္ကမ္းပါးမ်ားလား..။

အားလံုးက က်မအတြက္ေခ်ာက္ကမ္းပါးတစ္ခုျဖစ္လိမ့္မယ္လို ့ေမွ်ာ္လင့္ထားခဲ့ျကတယ္။
ဒါေပမဲ့ က်မအတြက္သူက ကံေကာင္းျခင္းေတြ ဖန္ဆင္းေပးခဲ့ျပန္တယ္။

သူ ့ဆံပင္ရွည္ရွည္ေတြက သူ ့ကိုပတ္၀န္းက်င္ကလူဆိုးတစ္ေယာက္လို ့ထင္ေယာင္ထင္မွား
ျဖစ္ေစခဲ့ပါသလား။ ဒါ အနုပညာသမားတစ္ေယာက္ရဲ ့ရူးသြပ္မူလို ့ က်မေတာ့နားလည္ေပးလို ့ရရဲ ့။
သူ ့ဆံပင္ေတြကို က်မသိပ္ခ်စ္တာလဲ ပါမွာေပ့ါေလ။

တခါတေလဂစ္တာတီးတဲ့အခါ၀ဲက်ေနတတ္တဲ့ သူ ့ဆံပင္ေတြက က်မအတြက္ ကဗ်ာတပုဒ္လား...
အိမ္မက္တစ္ခုေလလား....
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္အဲဒိ အိမ္မက္ေတြကို က်မဆက္မက္ေနဦးမွာ....
ေသခ်ာေနေလရဲ ့...။
..........................................................................................
(သူ ့အတြက္ အမွတ္တရ ေရးပါသည္)